Eigen zwembadje

Papa en mama hadden op internet gelezen dat het zwembadwater wat frisser was (of dat waar is of niet, kom je later nog tegen in een blogje), dus mocht mijn eigen zwembadje mee. Elke dag heb ik lekker gebadderd. In het begin was het wel eventjes wennen, maar al snel voelde ik me als een vis in het water. Ik hoefde lekker geen badpakje of zwemluiertje aan.

Nadat ik goed gewend was, vond ik het wel leuk om eens te proberen om zelf zonder hulp uit en in het zwembadje te gaan. Papa en mama vonden mij toen echt een hele grote meid!

Het was alleen wel af en toe lastig, want het badje (of ik) was een beetje stroef. Op een gegeven moment wilde ik er weer uit en bleef ik hangen aan de rand van het badje. Na een paar seconden schoot ik over de rand heen en viel ik met mijn gezicht op de grond. Wat een pijn! Mijn lip werd een beetje dik en uit mijn neus liep zelfs een druppeltje bloed. Ik was wel heel zielig!

Na een halfuurtje vond ik het welletjes en wilde ik weer zwemmen! Papa en mama waren daar heel erg blij mee, zo wisten ze zeker dat ik niet bang was voor water. 

En dat hebben ze geweten ook!

De laatste keer dat ik in het zwembadje zat, heb ik wel een afscheidscadeautje gemaakt...